لیپوماتیک روش جدیدتری است که در زمان تخلیه چربی، به سلول های چربی هیچ آسیبی نمی رساند . در نتیجه امکان استفاده از سلول های چربی برای تزریق به سایر نقاط بدن وجود دارد.
اما این امکان در روش لیپوساکشن وجود ندارد.
در لیپوماتیک شکستن سلول های چربی به کمک ارتعاشات است و حرارت سبب از بین رفتن چربی نمی شود. ولی در لیپوساکشن این اتفاق بوسیله حرارت صورت می گیرد.

در نتیجه درد، عوارض و... در لیپوماتیک کمتر است.

لیپوماتیک با یک کانول ای که به طور خودکار 360 درجه چرخش می کند،کار می کند.
این حرکت چرخشی اجازه می دهد تا چربی به طور خودکار تحریک شود.
این روش بسیار امن و در عین حال مؤثر است و اگر در طول عمل جراحی، اقدامات ایمنی لازم انجام شود، خطرات کمی دارد.
روش کار این دستگاه؛ جراحان را قادر می سازد با دقت در فرایند تخلیه چربی تمرکز کنند.
در لیپوماتیک، جراح برش را در ناحیه مورد نظر ایجاد می کند، سپس تونل هایی ایجاد می کند تا دستگاه کانولا بتواند به مقادیر چربی دسترسی پیدا کند. در حین این روش درد وجود ندارد . طی ارتعاشات سلول های چربی شکسته می شود و از بدن خارج می شود.

روش های لاغری

چاقی مفرط یکی از ناهنجاری های فیزیولوژیکی است که گریبان بسیاری از افراد اعم از زنان و مردان را گرفته است. در بسیاری از موراد چاقی نتیجۀ ساختار ژنتیکی و خصیصه های فیزیولوژیکی خاصی است که افراد حامل آنها می باشند. در بسیاری دیگر از موارد چاقی نتیجۀ محیطی است که فرد در آن قرار می گیرد و مثلا از غذاهای چرب و شیرین استفاده می کند. امروزه به کمک علم پزشکی روش های لاغری بسیار متنوعی ارائه شده است که هر کدام از این روش ها با توجه به ساختمان فیزیولوژیکی خاصی که افراد دارند ممکن است از یک فرد به فرد دیگر تفاوت یابند. برخی از روش های لاغری تهاجمی هستند و تغییرات مورد نیاز را در بدن فرد بوسیلۀ عمل های جراحی ایجاد می کنند. روش های لاغری دیگری نیز وجود دارند که غیرتهاجمی هستند و بدون عمل جراحی سعی در اعمال تغییرات لازم در جهت لاغر شدن فرد دارند. برخی روش های لاغری صرفا دارو درمانی هستند و روش های لاغری دیگری نیز وجود دارند که با ایجاد تغییراتی در حجم معده یا روده افراد در پی لاغر ساختن آنها هستند.

جراحی زیبایی نوعی جراحی پلاستیک است که با هدف بهبود ظاهر فرد انجام می شود. اما در مورد انجام جراحی زیبایی بایستی دقت و وسواس کافی به خرج دهید.
در سال های اخیر جراحی زیبایی در تمام جهان، محبوبیت بسیار زیادی پیدا کرده است.
کشور ما نیز از این قاعده مستثنی نبوده است و عمل های زیبایی زیادی هرروزه، برای قسمت های مختلف صورت و پیکر در کشورمان در حال انجام است.
اما انتخاب نوع عمل جراحی مورد نیاز فرد، باید با دقت و با مشورت با جراح زبده ای انجام شود.
نتایج روش های جراحی نیز متفاوت است ، برخی موقت هستند ولی اغلب به صورت دائمی باقی می مانند.
بنابراین بسیار مهم است که جراحی تان توسط یک متخصص با تجربه انجام شود.
فرایند عمل به این صورت است که ؛ قبل از انجام جراحی زیبایی، با جراح تان مشاوره خواهید داشت و بررسی های پزشکی لازم در خصوص تان انجام می شود. اگر منع جسمی و پزشکی برای انجام عمل نداشته باشید؛ جراح تان با انجام جراحی موافقت می کند.
بخش مهمی از جراحی پلاستیک، جراحی بازسازی و ترمیمی می باشد.
افرادی که در اثر عوامل مختلف مثل حادثه و ... آسیب می بینند و بخشی از زیبایی خود را از دست می دهند به کمک جراحی پلاستیک و زیبایی می توانند اعتماد به نفس از دست رفته شان را بازیابند.

جراحی ژنیکوماستی

در این روش از لیپولیز یا لیپوماتیک استفاده می شود که این دستگاه ها به صورت کاملا موضعی و با بی حسی سینه ها قابل انجام است ، لیپوماتیک یا لیپولیز سینه چربی های اضافی ناحیه سینه ی اقایان را بیرون کشیده و باعث کاهش سایز آن می شود .

دقت داشته باشید که لیزر لیپولیز یا لیپوساکشن اولتراسونیک بدون هیچ گونه برش جراحی انجام می شود و در واقع جای بخیه و جراحی برروی بدن باقی نمی ماند . این روش که با ورود میله ای فلزی بسیار نازک به بافت سینه باعث ساکشن سینه می شود و در نهایت منجر به کاهش سایز در طول یک جلسه خواهد شد .فرد بعد از کوچک شدن سینه ها احساس بهتری داشته و اعتماد به نفس وی افزایش می یابد ، همچنین زیبایی ظاهری و تناسب اندام در این جراحی به خوبی محسوس می باشد .
افراد مناسب برای جراحی ژنیکوماستی
مردانی که دچار تورم در سینه هستند
مردانی که سایز سینه ی آنها بزرگ است
مردانی که دچار چاقی موضعی در سینه ها شده اند
افرادی که سینه های آنها افتاده است و ظاهر نا خوشایندی دارد .
نوجوانانی که از درد در ناحیه سینه و یا بزرگی سینه رنج می برند
دوره ی نقاهت
دوره ی نقاهت در کوچک کردن سینه ی آقایان بسیار کوتاه بوده و بیمار بعد از جراحی می تواند به منزل بازگردد ، کبودی و تورم جزئی بعد از جراحی دیده می شود که بعد از مدت بسیار کوتاهی از بین می رود.
ژنیکوماستی یا بزرگ شدن بیش از حد پستان در مردان می تواند نشانه ای از چاقی یا عدم تعادل غدد درون ریز باشد. در حالت کلی این بیماری بیشتر ناشی از رشد بافت غددی است تا افزایش بافت چربی در زیر پستان ناشی از چاقی. ژنیکوماستی در سنین نوجوانی (بین 13 تا 19 سالگی) بسیار رایج است و باعث آشفتگی بسیاری از نوجوانان می شود. احتمال بروز چنین عارضه ای در سینه مردان در سنین بزرگسالی بسیار کمتر از دورۀ نوجوانی است. زمانی که تغییرات هورمونی در دورۀ نوجوانی دچار اختلاال شوند می توان انتظاز بروز ژنیکوماستی را در آقایان انتظار داشت. به عبارت دیگر عدم تعادل در هورمون استروژن (زنانه) و تستوسترون (مردانه) در مردان ممکن است سبب بزرگ شدن غیرعادی سینه های آنها شوند. در این حالت هورمون مخالف یا استروژن که در شرایط عادی به مقدار بسیار کمتری از هورمون مردانه یا تستوسترون در مردان وجود دارد، بشتر می شود و می توان منجر به ژنیکوماستی شود. در برخی موارد افزایش غدد چربی در قفسۀ سینۀ مردان باعث می شود تا سینۀ آنها بزرگتر به نظر رسد که اصطلاحا به آن ژنیکوماستی کاذب گفته می شود.
عوامل متعددی می توانند زمینه ساز عدم تعادل هورمونی و در نتیجه بروز ژنیکوماستی در افراد شوند. مصرف برخی از داروها می توانند منجر به بزرگی سینۀ آقایان شوند. داروهایی همچون کتوکونازول (نیزورال) برای عفونت قارچی، فیناستراید (پروسکار) و داناستراید (اودارت) برای بزرگی پروستات، دیگوکسین (لانوکسین) برای بیماری قلبی، اسپرونولاکتین (آلداکتون)، سایمتیدین بلوک‌کننده اسید معده در بوز این عارضه می توانن نقش مهمی داشته باشند. مصرف برخی از داروهای مخدر همچون آمفتامین یا مواد مخدری همچون هیروئین و ماری جوانا نیز می توانند سبب بروز این بیماری شوند. کارکرد نامناسب کبد و بیماری های کبدی نیز می توانند در بروز این عارضه نقش داشته باشند. مصرف الکل که خود باعث بروز بیماری کبدی می شود نیز می تواند یکی دیگر از عواملی باشد که منجر به ژنیکوماستی می شود. برخی دیگر از عوامل این عارضه عبارتند از: سالمندی، شیمی درمانی برای سرطان، نارسایی کلیه و دیالیز، درمان هورمونی سرطان پروستات، پرتودرمانی برای تومورهای بیضه و .... .
در مورد نوجوانان باید گفت که در بسیاری از موارد گذشت زمان سبب رفع عارضه بزرگی سینه در آنها می شود. در چنین شرایطی افراد معمولا نیازی به گرفتن آزمایش یا مصرف دارو ندارند و بعد از دو یا سه سال حالت عادی سینه های خود را به دست خواهند آورد. اما زمانی که این عارضه در مردان جوان بروز می کند نیاز به گرفتن آزمایش جهت مشخص کردن بروز آن خواهد بود؛ در برخی از موارد بیماری هایی باعث بزرگ شدن سینۀ آقایان می شوند که با آزمایش قابل تشخیص هستند. در موارد نادری، درمان‌های دارویی برای ژنیکوماستی استفاده می‌شوند، مخصوصا اگر درد و حساسیت وجود داشته باشد. درمان دارویی ممکن است بتواند بافت اضافی پستان را برطرف کند. گاهی برای از بین بردن بافت اضافی، جراحی انجام می‌شود.اگر علت بزرگ شدن پستانها، بیماری یا تومور باشد، علت اصلی باید درمان شود.

عبارتست از یک استراتژی یا یک رشته اعمال از پیش طرح‌ریزی شده توسط تصمیم‌گیرندگان حکومتی که مقصود آن دستیابی به اهدافی معین، در چهارچوب منافع ملی و در محیط بین­المللی است. به‌طور خلاصه می­توان گفت که سیاست خارجی شامل تعیین و اجرای یک سلسله اهداف و منافع ملی است که در صحنه­ي بین­المللی از سوی دولت­ها انجام می­پذیرد. سیاست خارجی می­تواند ابتکار عمل یک دولت و یا واکنش آن در قبال کنش دیگر دولت­ها باشد[1] و در تعریفی دیگر می­توان این‌طور تعریف کرد که: جهتی را که یک دولت بر می­گزیند و در آن از خود تحرک نشان می­دهد و نیز شیوه­ی نگرش دولت را نسبت به جامعه­ي بین­المللی، سیاست خارجی می‌گویند. 2

 

سیاست خارجی، سیاست بین­ الملل و روابط بین ­الملل

بین این سه واژه تفاوت وجود دارد، و این تمایز به‌طورکلی به تفاوت میان هدف­ها و اقدامات(تصمیمات و خط مشی­ها) یک دولت یا دولت­ها، و کنش­های متقابل میان دو یا چند دولت ارتباط پیدا می­کند. اگر در تحلیل خود به اقدامات یک دولت در قبال محیط خارج و شرایط معمولا داخلی موثر در تعیین اقدامات مزبور بپردازیم اساسا به سیاست خارجی توجه کرده­ایم. اما اگر به آن اقدامات فقط به منزله‌ی جنبه‌ای از الگوی اقدامات یک دولت و واکنش­ها یا پاسخ­های دیگران بپردازیم، به سیاست بین‌الملل یا روندهای کنش متقابل دو یا چند دولت می‌نگریم. و اصطلاح روابط بین­الملل به‌صورت متمایز از سیاست بین­الملل و سیاست خارجی، می­تواند به همه­ي شکل­های دولتی و غیر دولتی کنش متقابل اعضای جوامع مختلف اطلاق شود. مطالعه­ي روابط بین­الملل دربر گیرنده­ي تحلیل سیاست­های خارجی یا روندهای سیاسی میان ملت­ها نیز هست.[3]

 

خاستگاه سیاست خارجی         

برای روشن شدن ادبیات سیاست خارجی باید به مبحث روابط بین­الملل برگردیم. نظریه­های روابط بین­الملل از یک لحاظ به دو بخش نظریه­های اندرکنش[4] و نظریه­های کنش[5] تقسیم می­شوند. نظریه­های اندرکنش با روابط بازیگران در عرصه­ي بین­المللی سر و کار دارند، درحالی‌که نظریه­های کنش صرفا با بازیگر درون نظام بین­المللی سر و کار دارند. روابط بین­الملل عبارت از مطالعه اندرکنش بازیگران عرصه­ي بین­المللی است، و سیاست خارجی مطالعه­ي کنش این بازیگران است. بدین ترتیب، نظریه­ي اندرکنش عرصه­ي بررسی روابط (سیاست، اقتصاد و فرهنگ) بین­الملل است، درحالی‌که نظریه­ي کنش عرصه­ي بررسی سیاست خارجی است.

روابط بین­الملل به قدمت خود دولت – ملت­ها می­باشد. اما تحلیل سیاست خارجی، به‌عنوان یک رشته متمایز تئوریک عمدتا بعد از جنگ جهانی دوم به‌وجود آمد.

آغاز کار رشته­ي سیاست خارجی را معمولا سه منبع عمده می­دانند: مقاله­ي جیمز روزنا با عنوان “پیش نظریه­ها و نظریه­های سیاست خارجی،” کتاب ریچارد اسنایدر و همکارانش با عنوان تصمیم­گیری به مثابه رویکردی در مطالعه­ي سیاست بین­الملل، و کتاب هارولد و مارگارت اسپراوت با عنوان “فرضیه­های مناسبات انسان – محیط درون عرصه­ي سیاست بین‌الملل.” به‌طور خلاصه می­توان گفت این آثار دارای تاثیر تئوریک قابل توجهی در رشته­ي سیاست خارجی بودند و موجب شکل­گیری سه شاخه در مطالعات سیاست خارجی با عناوین “سیاست خارجی مقایسه‌ای”، تصمیم­گیری سیاست خارجی،” و “محیط و زمینه­ي سیاست خارجی گردیدند.”[6]

 

اهداف را، تصمیم­گیرندگان رسمی دولت انتخاب می­کنند تا یا وضع بین­المللی موجود را به نفع منافع ملی خود تغییر دهند و یا در حفظ آن بکوشند. اهداف سیاست خارجی[7] حاصل تحلیل مقاصد[8] و وسایل[9] نیل به اهداف می­باشد. گرچه اهداف روشن و واقعی سیاست خارجی، از کشوری به کشور دیگر متفاوت است، همه­ي کشورها دارای اهداف زیر می­باشند:

-1هدف­های کوتاه مدت[10] و حیاتی: منافع و ارزش­های حیاتی از جمله این اهداف به شمار می­آیند و غالبا با حفظ موجودیت یک واحد سیاسی بیشترین ارتباط را دارند. زیرا آشکار است که واحدهای سیاسی بدون حفظ موجودیت خود نمی­توانند به دیگر هدف­ها دست یابند. تعیین دقیق ارزش یا منافع حیاتی در کشوری خاص، بستگی به ایستارهای سیاستگذاران آن کشور دارد. به‌عنوان مثال می­توان به موارد زیر اشاره کرد: استقلال، امنیت ملی، یک‌پارچگی سرزمین، رفاه اقتصادی و حفظ و تقویت شیوه­ي زندگی. این هدف­های فوری هستند و تعدادشان از بقیه­ي اهداف بیشتر است.

-2هدف­های میان مدت: این هدف­ها زمان بر هستند و بعد از اهداف کوتاه مدت دارای اولویت اند. همانند: سلطه­ی منطقه­ای، ترویج ارزش­ها در خارج، تضعیف مخالف و توسعه­ي فرصت­های اقتصادی در خارج.

-3 هدف­های بلند مدت: که عبارتند از طرح­ها و رویاها و پندارهای مربوط به سازمان سیاسی یا ایدئولوژیک غایی نظام بین­المللی، قواعد حاکم بر روابط درون نظام مزبور و نقش دولت­های خاص در این نظام. تفاوت بین هدف­های میان­مدت و بلند­مدت، تنها به تفاوت در عامل زمان که ذاتی آنهاست، مربوط نمی­شود؛ بلکه همچنین میان آنها تفاوت مهمی از حیث دامنه وجود دارد. دولت­ها به هنگام پافشاری بر هدف­های میان­مدت، درخواست­هایی خاص از دولت­هایی خاص دارند؛ اما در تعقیب هدف­های بلند­مدت، درخواست­های دولت­ها معمولا جهانی است.[11]

 

الگوهای بررسی سیاست خارجی

برای بررسی جنبه­های گوناگون سیاست خارجی، باید چندین مدل را در نظر گرفت، که البته بین دانشمندان علوم سیاسی اختلافی هستند و بعضی موارد دیگری را مد نظر دارند:[12]

    مدل استراتژیک(منطقی)
    مدل تصمیم­گیری
    مدل بوروکراتیک
    مدل تطابق و سازواری
    مدل فزاینده
    مدل سیستمی

 

عوامل موثر در سیاست­گذاری خارجی

گرچه تصمیم­گیرندگان نقشی اساسی را در فرایند سیاست­گذاری خارجی ایفا می­کنند، نباید تصور کرد که هدف­ها و منافع ملی بدون مقدمه از اذهان سیاست­گذاران تراوش کرده، به‌صورت سیاست­ها و جهت­گیری­های خاصی به‌ مورد اجرا در می­آیند؛ بلکه عوامل دیگری در به­وجود آمدن آنها دخیل می­باشند از جمله:[13]

-1  ارزش‌ها و اعتقادات

سیستم اعتقادی یک دولت، از این لحاظ حائز اهمیت است که طرحی نسبتا روشن از کارکرد نظام بین­المللی و نیز موقعیت یک دولت در قبال سایر دولت­ها به­دست می­دهد. بر همین اساس، برخی از رفتار­های بین­المللی مورد طرد و انکار واقع می­شود و پاره­ای دیگر به­گونه­ای مورد تفسیر مجدد قرار می­گیرد که با نظام اعتقادی و ارزشی حاکم بر جامعه سازگار باشد. این واقعیت را نیز نباید نادیده گرفت که نظام اعتقادی، در بسیاری از موارد محدودیت­های بسیاری در عرصه­ي انتخاب راه­حل­های گوناگون در سیاست خارجی، به­وجود می­آورد. آثار این محدودیت­ها را می­توان در انعقاد قراردادها و عضویت در اتحادها و ائتلاف­ها مشاهده کرد.

-2 زمینه­ های تاریخی و فرهنگی

این عامل گاه به صورت خودآگاه و گاه به صورت ناخودآگاه، مستقیم و غیر مستقیم، تصمیم­گیرندگان سیاست خارجی را تحت تاثیر خود قرار می­دهد.

-3 تصویر کلی از سیاست بین‌المللی

مقصود از این عامل، درک یک سیاست­گذار از واقعیت­ها و شرایط محیط بین‌المللی، متعارض بودن یا نبودن خواست­ها و منافع دیگران با داده‌های سیاست خارجی، و مطلوب بودن رفتارهای گوناگون بازیگران مختلف سیاست بین­المللی است. به دیگر سخن آن­که سیاست‌گذاران در برخی از موارد به­صورت ناخودآگاه، اوضاع بین­المللی را آن‌طور که دل‌خواه آنان است می­بینند و نه آن­گونه که واقعیت دارد.

-4برداشت‌ها

سیاست­گذاران خارجی درباره­ي هر مسئله­ي بین­المللی، دارای فرض‌هایی هستند و این فرض­ها طیف گسترده­ای از دوستی و خصومت و اعتماد و عدم اعتماد را تشکیل می­دهد.

-5 مشکلات داخلی و افکار عمومی

گاه سیاست­گذاران به سبب وجود یک سلسله مسائل و بحران‌های داخلی  و به‌منظور انحراف افکار عمومی، سیاست‌های اتخاذ می­کنند که هدف از آنها منحرف کردن افکار از مسائل داخلی به مسائل خارجی است. این وضعیت ممکن است شرایطی به‌وجود آورد که دولتی، مجبور به جهت­گیری خاصی در سیاست خارجی شود و در نتیجه به سوی استراتژی جدیدی سوق داده شود.

-6نیازهای داخلی

جهت تامین نیازهای داخلی اعم از اقتصادی و تکنولوژیک، فرهنگی و امنیتی، بسیاری از موارد، هدف­ها، تصمیمات و اعمال سیاست خارجی، در راستای برآورده شدن آن­ها قرار می­گیرند.

-7ساختار نظام بین­الملل

ساختار نظام بین­المللی، محدودیت­ها و نیز امکاناتی برای سیاست­گذاری به وجود می­آورد. به‌عنوان مثال در زمانی که جهان در فضای دو قطبی به سر می‌برد، کشورها به ناچار در یکی از دو بلوک قرار می­گرفتند و تعداد اندکی به سختی در گروه عدم تعهد قرار می­گرفتند. باید به این نکته نیز اشاره کرد که بسیاری از تصمیم­ها و داده­های سیاست خارجی، واکنشی است نسبت به رفتار سایر بازیگران بین­المللی.[14]

 

ابزارهای سیاست خارجی

-1چانه‌زنی دیپلماتیک: حکومت­ها در تلاش برای دستیابی به هدف­ها، تحقق ارزش‌ها، یا دفاع از منافع‌شان باید با اشخاصی ارتباط برقرار کنند که مایل­اند اعمال و رفتار آنان را متوقف کنند، تغییر دهند یا سبب ادامه آن گردند.

-2 تبلیغات: کشورها برای رساندن پیام­های خود از فنون خاص استفاده می‌کنند از آن جمله؛ نام­گذاری و برجسته ساختن یک اصل کلی و انتقال آن.

-3 پاداش و اجبار اقتصادی: باید گفت که هدف­های رفاهی، هدف­های اصلی اکثر حکومت­ها هستند و کشورها برای رفع نیازهای خود و رسیدن به رشد اقتصادی احتیاج به ارتباط با بازارهای جهانی دارند. یکی از ابزارها، محدود کردن این ارتباط و یا توسعه دادن آنست؛ که از طرق زیر انجام می­پذیرد: برقراری تعرفه،[15] سهمیه‌بندی،[16] تحریم،[17] برقراری ممنوعیت معامله،[18] اعطای وام و اعتبارات و تغییر نرخ ارز، تنظیم فهرست سیاه،[19] صدور مجوز،[20] مسدود کردن دارایی­ها،[21] سلب مالکیت[22] و اعطا و یا متوقف ساختن کمک‌ها.[23]

 

اجرای سیاست خارجی

اجرای سیاست خارجی تفاوت بسیاری با اجرای سیاست داخلی دارد. در سیاست داخلی، دولت توسط حاکمیت و کنترلی که بر اتباع خود دارد، اجرای تصمیمات را تضمین می­کند، لکن در سیاست خارجی، هیچ دولتی بر دولت دیگر کنترل حاکمانه ندارد.

نخستین مرحله برای اجرای سیاست خارجی، توضیح قانع‌کننده است. کشورهایی که همکاری آنها برای اجرای تصمیمات ضروری است، باید قانع شوند که سیاست اتخاذ شده به نفع آنها نیز هست؛ پس باید بتوانیم به نقطه نظر مشترک با آنها برسیم. برای این کار باید بتوانیم به نقطه­ي زینی نزدیک شویم.

دومین مرحله برای اجرای سیاست خارجی استفاده از ابزارهایی برای وادار کردن دیگران است؛ که دارای تکنیک­های خاص خود می­باشد.[24]